Γράφει η Άννα Λένη, απόφοιτη Ψυχολογίας
Η βία κατά των ηλικιωμένων είναι ένα σοβαρό και σιωπηρό φαινόμενο, ιδιαίτερα κατά των ηλικιωμένων γυναικών. Είναι υπαρκτή σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και κουλτούρες και είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο στην Ευρώπη. Η κακοποίηση των ηλικιωμένων μπορεί να συμβεί μια φορά ή να επαναλαμβάνεται, ενώ περιλαμβάνει και την έλλειψη κατάλληλης αντίδρασης σε περίπτωση κακοποίησης.
Η κακοποίηση μπορεί να είναι σωματική, αλλά συχνότερα είναι συναισθηματική και περιλαμβάνει την εγκατάλειψη από τους φροντιστές, την οικονομική εκμετάλλευση, αλλά και την εκμετάλλευση των ηλικιωμένων από τους παρέχοντες φροντίδα υγείας. Στην Ελλάδα τα δεδομένα για την κακοποίηση των ηλικιωμένων είναι ελάχιστα.
Δυστυχώς, τα άτομα της Τρίτης Ηλικίας είναι εύκολος στόχος θυματοποίησης. Το πιο επώδυνο για τους ηλικιωμένους που βιώνουν κακοποίηση, είναι το γεγονός ότι η βία προέρχεται μέσα από στην οικογένεια και πολλές φορές από τα ίδια τα παιδία τους. Η κακοποίηση μέσα στα πλαίσια της οικογένειας θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση και υπάρχει τεράστια προκατάληψη, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την αναζήτηση βοήθειας.
Πρόσφατα δεδομένα που προέρχονται από τη μελέτη ABUEL που διενεργήθηκε το 2009, με δείγμα 4.467 ηλικιωμένων ατόμων σε εφτά χώρες μέλη της EE, έδειξαν πως χαμηλά επίπεδα κοινωνικής υποστήριξης μέσα στην οικογένεια συνδέονται με αυξημένη πιθανότητα κακοποίησης σε βάρος ηλικιωμένων ατόμων. Συγκεκριμένα, η ψυχολογική κακοποίηση ήταν η συχνότερη και ακολουθούσε η οικονομική εκμετάλλευση, ενώ η σωματική κακοποίηση ήταν λιγότερο συχνή.
Η Ελλάδα βρίσκεται έκτη στη συχνότητα εμφάνισης ψυχολογικής κακοποίησης, τρίτη στη συχνότητα εμφάνισης οικονομικής εκμετάλλευσης και πρώτη στη συχνότητα εμφάνισης σεξουαλικής κακοποίησης, η οποία όμως ήταν και η λιγότερο συχνή μορφή κακοποίησης που αναφέρθηκε.
Η Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία, στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών της δραστηριοτήτων, έχει εντάξει και την επιμόρφωση όλων των επαγγελματιών υγείας και πρόνοιας στην αναγνώριση και αντιμετώπιση της κακοποίησης της ιδιαίτερα ευάλωτης πληθυσμιακής ομάδας των ηλικιωμένων.
Φράσεις του τύπου “Είναι μελανιασμένη… έχει άνοια… Δεν ξέρω τι να κάνω για αυτό σας πήρα. Φοβάμαι όμως δεν θέλω να μπλέξω” ή “..Δεν μπορώ να ακούω άλλο να φωνάζει, να βρίζει και να απειλεί την κατάκοιτη μητέρα του.. ”, είναι μερικά παραδείγματα κακοποίησης των όσων ακούμε συχνά να αναφέρουν πολίτες ή και κοντινά συγγενικά πρόσωπα μέσω της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής SOS 10-65.
Πηγή: