Κακοποιητικές σχέσεις | Ποια είναι τα σημάδια που δεν πρέπει να προσπερνάμε;

Γράφει η Μαρίνα Μπεκιάρη, φοιτήτρια Ψυχολογίας

Δυστυχώς, πλέον ακούμε συνέχεια ειδήσεις για γυναίκες που κακοποιούνται σεξουαλικά ή σωματικά, καθώς τα περιστατικά γυναικοκτονιών, έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί ραγδαία κατά τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να θεωρούμαστε όμως τυχερές που δε μας έχουν κακοποιήσει ή σκοτώσει (ακόμα); Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μια υγιή σχέση, επειδή ο σύντροφός μας δεν μας χτυπάει; Η απάντηση είναι όχι απαραίτητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κακοποίηση και η βία είναι φαινόμενα τα οποία μπορούν να πάρουν πολλές μορφές κι έχουν πολλές εκφάνσεις.

Η βία, εκτός από σωματική ή σεξουαλική, μπορεί επίσης να είναι λεκτική, ψυχολογική, ακόμα και οικονομική, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να την παραβλέπουμε ή να την προσπερνάμε. Όταν αντιλαμβανόμαστε ότι η σχέση μας είναι κακοποιητική πρέπει να απομακρυνόμαστε το γρηγορότερο δυνατόν και να μην χρησιμοποιούμε δικαιολογίες όπως “με αγαπάει”, “μου ζήτησε συγνώμη”, “δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν”. Ποια είναι όμως τα σημάδια που μας προειδοποιούν ότι πρέπει να φύγουμε από μια σχέση; Αρχικά, οι τσακωμοί σε μία σχέση είναι φυσιολογικοί ως ένα βαθμό. Το ζήτημα είναι ποια είναι τα όρια μεταξύ μιας αποδεκτής και μιας μη αποδεκτής αντίδρασης σε έναν τσακωμό.

Αν και τα όρια αυτά γενικά δεν είναι ξεκάθαρα, υπάρχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές που πρέπει να προσέχουμε. Για παράδειγμα, δεν είναι αποδεκτό κατά τη διάρκεια ενός τσακωμού ο σύντροφός μας να μας φωνάζει μειώνοντάς μας, να μας αποκαλεί με απαξιωτικά ή υβριστικά επίθετα και να μας απειλεί ή να μας εκβιάζει με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο. Πρέπει, επίσης, να προσέχουμε ιδιαίτερα αν ο σύντροφός μας έχει βίαια ξεσπάσματα κατά τη διάρκεια των καβγάδων μας. Αν, όταν τσακωνόμαστε, σπάει ή ρίχνει στο πάτωμα αντικείμενα ή δίνει γροθιές στο τραπέζι ή στον τοίχο, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι στο μέλλον μπορεί αυτή η επιθετικότητα να στραφεί εναντίον μας.

Επίσης, δεν είμαστε υποχρεωμένες και δεν θα έπρεπε να αποδεχόμαστε οποιασδήποτε μορφής έλεγχο από τον σύντροφό μας. Η τυχόν επιθυμία του συντρόφου μας να διαβάζει τα μηνύματα μας ή να έχει τους κωδικούς των λογαριασμών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί δείγμα “τοξικής” συμπεριφοράς. Επίσης, ο σύντροφός μας δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να επεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να ντυνόμαστε ή στις κοινωνικές επαφές που διατηρούμε. Το “είναι ζηλιάρης” ή το “φοβάται μήπως με φλερτάρουν άλλοι άντρες” δεν θα έπρεπε να αποτελούν δικαιολογίες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, καθώς στην πραγματικότητα η κατάσταση δεν είναι απλή.

Τέτοιου είδους συμπεριφορές υποδεικνύουν ότι ο σύντροφός μας μάς αντιμετωπίζει περισσότερο ως ιδιοκτησία του παρά ως άνθρωπο. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι η σωματική βία δεν είναι απαραίτητο να έχει πάντα τη μορφή ενός άγριου ξυλοδαρμού. Ως κακοποιητικές συμπεριφορές μπορούν να θεωρηθούν ακόμα και σπρωξίματα ή τραβήγματα από τον σύντροφό μας κατά τη διάρκεια ενός καβγά, καθώς τέτοιου είδους συμπεριφορές υποδηλώνουν την επιθυμία του συντρόφου μας να ασκεί έλεγχο στο σώμα μας και στην συμπεριφορά μας. Επίσης, το γεγονός ότι διατηρούμε μια σεξουαλική σχέση με έναν άνθρωπο δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπορούμε να δεχτούμε σεξουαλική κακοποίηση ή και παρενόχληση από αυτόν.

Ο σύντροφός μας πρέπει να σέβεται τις επιθυμίες μας και να μην προβαίνει σε σεξουαλικές πράξεις μαζί μας παρά την θέλησή μας ή να μας πιέζει να συνευρεθούμε σεξουαλικά μαζί του, ενώ του έχουμε δηλώσει ότι δεν το επιθυμούμε. Αν αναγνωρίζεις τα παραπάνω σημάδια στην σχέση σου δεν πρέπει να ντρέπεσαι, να αισθάνεσαι αδύναμη ή να φοβάσαι για το “τι θα πει ο κόσμος”, αλλά να δράσεις άμεσα.

Αν χρειάζεσαι βοήθεια εσύ ή κάποιο οικείο σου πρόσωπο, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μας στο 215 215 1011 ή να στείλεις email στο info@gineanthropos.gr. 

Δεν είσαι μόνη!