Γράφει η Παρασκευή Ξεσφίγγη, Κοινωνιολόγος
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Ζούμε μια σύγχρονη πραγματικότητα, έναν γρήγορα εξελισσόμενο κόσμο, γεγονός που γίνεται αντιληπτό σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ύπαρξης. Το ερώτημα που γεννάει όμως πολλούς προβληματισμούς είναι το αν η κοινωνική συλλογική συνείδηση συμβαδίζει με αυτά τα δεδομένα. Καταφέρνει να συγχρονίσει τις αντιλήψεις με τον νέο κόσμο πραγμάτων; Απαλλάσσεται από ριζωμένες πατριαρχικές αντιλήψεις και στερεότυπα; Αναγνωρίζει την ανθρώπινη υπόσταση ως κάτι που δεν χωράει φυλετικές διακρίσεις;
Η πολιτική υπήρξε για πολλά χρόνια ένας χώρος ανδροκρατούμενος, με την κοινωνία να συντηρεί και να στηρίζει έναν πολιτικό και κοινωνικό ‘’κανόνα’’, ο οποίος υποβάθμιζε την γυναικεία φύση, γνώμη, το δικαίωμα πολιτικής έκφρασης και συμμετοχής σε αποφάσεις. Σήμερα, η γυναίκα έχει αποκτήσει την δυνατότητα να διεκδικεί, να διαχειρίζεται μια θέση εξουσίας και να υπερασπίζεται η ίδια τα θέλω και τα πρέπει της κοινωνίας. Παρ’ όλ’ αυτά στην Ελλάδα, παρατηρείται μικρή συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, δημιουργώντας ένα τεράστιο δημοκρατικό έλλειμα, ενώ ο πολιτικός λόγος δεν φαίνεται να αποδέχεται την ύπαρξη ίσης μεταχείρισης των δύο φύλων σε θέσεις εξουσίας και να χαρακτηρίζεται από σεξισμό. Περιπτώσεις στις οποίες μια πολιτικός δέχεται σεξιστικά σχόλια για την ενδυμασία της, για την οικογενειακή της κατάσταση ή για τον σεξουαλικό της προσανατολισμό είναι μια επιβεβαίωση πως ο σεξισμός ζει και συντηρείται στην χώρα μας. Η επίτευξη μιας πολιτικής θέσης στο Κοινοβούλιο είναι η αρχή ενός αγώνα, στον οποίο η γυναίκα πολιτικός, εκτός από τις απόψεις που πρέπει να υπερασπιστεί, χρειάζεται να αποδείξει την αξία της σε έναν χώρο σκληρό, όπου κυριαρχεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και απαιτούνται ψηφοθηρικά προσόντα ειδεχθή στις γυναίκες. Επιπρόσθετα, στην διάρκεια της θητείας της δέχεται απαξίωση και κρίνεται πιο αυστηρά σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους της.
Στο ερώτημα ποιος ευθύνεται για τις σεξιστικές αντιλήψεις και επιθέσεις στον χώρο της πολιτικής, η απάντηση είναι ίσως αυτονόητη: η διατήρηση της πατριαρχικής κοινωνίας. Οι αναχρονιστικές αντιλήψεις για τον καταμερισμό το ρόλων ανάμεσα στα δύο φύλα, οι αντιδημοκρατικές αντιλήψεις, η πεποίθηση πως η γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα υποδεέστερο ‘άλλο’ είναι η πηγή όλης της σεξιστικής συμπεριφοράς που λαμβάνει μια πολιτικός σε θέσεις εξουσίας. Η ενίσχυση της κουλτούρας του σεξισμού και τα στερεότυπα που αδυνατούν να σπάσουν κάνουν πιο δύσκολο τον δρόμο της αλλαγής.
Η ίση μεταχείριση, η αύξηση θέσεων εξουσίας για τις γυναίκες, η κατάρριψη στερεοτύπων, η καταπολέμηση του σεξισμού πιθανότατα επιφέρουν την σύγχρονη κοινωνική συνείδηση που χρειάζεται η χώρα μας. Μήπως η πολιτική σκηνή είναι ο χώρος που κρύβει την μεγαλύτερη δύναμη για μια αληθινά σύγχρονη Ελλάδα;
Πηγή :
https://amitos.library.uop.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/6507/Styliou_60622013010034.pdf?sequence=1&isAllowed=y&fbclid=IwAR3OR5f_eiq4nQTRYfJN3G6G3dxSnQgzr_hgy_G2Q81FAwxgNbaNYaZUZAA