Γράφει η Ηλιάνα Κακαράντζα, φοιτήτρια Ψυχολογίας
Σοκαρισμένη βρίσκεται η κοινή γνώμη στην Ελλάδα, για άλλη μια φορά, μπροστά στο στυγερό έγκλημα που έλαβε χώρα σήμερα στην Καβάλα. Ο δράστης και αυτόχειρας σκότωσε με μονόκαννο όπλο την εν διαστάσει γυναίκα του και το μόλις ενός έτους μωρό τους. Στην συνέχεια, ο ίδιος έδωσε τέλος στην ζωή του. Το ζευγάρι είχε χωρίσει πριν από δύο μήνες και το τελευταίο διάστημα διαφωνούσε για την επιμέλεια του παιδιού. Τόσο οι κάτοικοι της περιοχής όσο και οι στενοί συγγενείς των θυμάτων, αρνούνται να πιστέψουν την τραγωδία που εκτυλίχθηκε. Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί, πως είναι δυνατόν κάποιος να οδηγηθεί στην εν ψυχρώ δολοφονία της οικογένειας του;
Έρευνες υποστηρίζουν πως, οι παιδοκτονίες σημειώνονται, όταν συγκλίνουν ένα σύνολο παραγόντων. Ψυχική ασθένεια, κατάρρευση σχέσεων, οικογενειακή βία, κατάχρηση ουσιών. Συμπληρωματικά, εγκληματολογικές θεωρίες υποστηρίζουν πως οι λόγοι που πυροδοτούν κάποιον να πάρει τον ρόλο του παιδοκτόνου, είναι το διαζύγιο ή μια επικείμενη διάλυση της οικογένειας, οι οικονομικές δυσκολίες και οι λόγοι ηθικής- τιμής. Όσον αφορά στο προφίλ ενός παιδοκτόνου, κοινό χαρακτηριστικό αποτελεί σίγουρα, η ενδοοικογενειακή βία.
Πιο αναλυτικά, οι άνδρες παιδοκτόνοι μπορούν να χωριστούν σε 4 τύπους:
- Ο υποκριτής ηθικολόγος. Ο δράστης αυτός ρίχνει όλες τις ευθύνες στην μητέρα και την κατηγορεί ολοκληρωτικά για την οικογενειακή κρίση που βιώνουν. Στο μυαλό του χτίζει την ”ιδανική οικογένεια”, μένοντας υπερβολικά προσηλωμένος σε αυτήν την ιδέα, με αποτέλεσμα να δείχνει χαμηλή ανοχή στην ματαίωση.
- Ο οικονομικά αποτυχημένος. Είναι εκείνος που σχετίζει την έννοια του παιδιού με την οικονομική επιτυχία. Αν αποτύχει στον τομέα αυτόν, δεν τον αφορά πλέον οι οικογένεια του, καθώς στο μυαλό του παύουν να υπηρετούν τον σκοπό αυτόν.
- Ο απογοητευμένος. Πρόκειται για ένα προφίλ ατόμου, το οποίο δηλώνει φανερά απογοητευμένος από τον θεσμό της οικογένειας. Το οικογενειακό ιδεώδες στο οποίο πιστεύει, υπονομεύεται και απειλείται από διάφορες ενέργειες.
- Ο παρανοϊκός. Στην προκειμένη περίπτωση ο θύτης, πλάθει μια εξωτερική απειλή που στρέφεται προς την οικογένειά του. Νιώθει έντονα μια διαστρεβλωμένη επιθυμία να την προστατέψει χωρίς να υπάρχει απαραίτητα κάποιος λόγος.
Όσον αφορά στο προφίλ του συζυγοκτόνου, κάνουμε λόγο για έναν άνθρωπο, ο οποίος θεωρεί προσωπική ιδιοκτησία την σύντροφό του, εκδηλώνοντας παθολογικές συμπεριφορές ζήλιας. Κατά κάποιον τρόπο θεωρεί πως εκείνος είναι ο αρμόδιος να ορίσει το τέλος της ζωής της, καθώς του ανήκει. Πολλά εγκλήματα, έχουν χαρακτηριστικά ζηλοτυπίας, με τον δράστη να είναι ανίκανος να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να φτάνει στο φονικό. Άλλες φορές, απώτερος στόχος του θύτη είναι η εκδίκηση για τον χωρισμό ή την διαφωνία πάνω στην επιμέλεια των παιδιών. Ως επί το πλείστον, ο θύτης είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διαχειριστεί με συναισθηματικούς και ψυχικούς τρόπους τα θέματα και τις σχέσεις του. Είναι έντονα χειριστικός, με έντονη την απουσία της ενσυναίσθησης. Στον πυρήνα του, είναι έντονα ανασφαλές άτομο, γνωρίζοντας καλά πως η προσωπικότητά του είναι ελλειμματική.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν πιθανότητες οι θύτες να πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή ή διαταραχή προσωπικότητας, ή να κάνουν χρήση ουσιών. Παράδειγμα αποτελεί η Ψυχοπαθητική- Αντικοινωνική Διαταραχή της Προσωπικότητας, με έντονη την ανικανότητα δημιουργίας συναισθηματικών δεσμών. Ως συνέπεια, οι άλλοι υπάρχουν μόνο ως πηγή χρήσης ή εκμετάλλευσης. Αρνούνται να δεχθούν πως ο σύντροφός τους μπορεί να ξεφύγει από το άκαμπτο πλαίσιο που οι ίδιοι έχουν θέσει ως πλαίσιο ικανοποίησης του εαυτού τους. Για αυτό δεν υπάρχει σεβασμός στις ανάγκες, τα δικαιώματα και τις επιθυμίες τους, αλλά επικεντρώνονται στο να αντιληφθούν την αδυναμία τους ώστε να την χειριστούν προς όφελός τους. Σημαντικό γνώρισμα αποτελεί η απουσία ενοχής. Συνήθως, οι άνθρωποι που σκοτώνουν τα παιδιά και τους συζύγους τους, έχουν οι ίδιοι υποστεί στο παρελθόν ενδοοικογενειακή βία.
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ταυτίσουμε την ψυχική ασθένεια με το έγκλημα. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παιδοκτονίας/συζυγοκτονίας, στις οποίες αποδείχθηκε πως ο θύτης δεν έπασχε από κάποια ψυχική νόσο, απλώς αποτελούσε μία αδίστακτη προσωπικότητα, δίχως ικανότητα να συνάψει συναισθηματικούς δεσμούς και να ελέγξει τα συναισθήματά του. Σε κάθε περίπτωση, τα κοινά αυτά χαρακτηριστικά που αναφέραμε ίσως μπορεί να χρησιμεύσουν ώστε να αναγνωρίζονται εγκαίρως όσοι ενδέχεται να κάποια στιγμή να γίνουν εξαιρετικά βίαιοι προς την οικογένειά τους.
Πηγές:
Latest posts by Volunteer Team (see all)
- «Αγκαλιάζοντας» τον Νάρκισσο | Πώς να Αναγνωρίσετε και να Αντιμετωπίσετε την Τοξική Σχέση - 01/11/2024
- Ακραίες Επιθυμίες και Χαμένες Ταυτότητες | Μια Βουτιά στις Σχέσεις του Last Tango in Paris - 25/10/2024
- Ανάγκη για Αποδοχή και το Σύνδρομο του Καλού Παιδιού | Τεχνικές Διαχείρισης και Απελευθέρωσης - 21/10/2024