Γράφει η Στέλλα Φουλούλη, απόφοιτη Ψυχολογίας
Στην αρχή μίας σχέσης, είναι απόλυτα φυσικό να μην γνωρίζει κανένα από τα δύο μέλη αυτής, πώς θα δουλέψει η μεταξύ τους επικοινωνία και “χημεία” σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι και οι δύο σύντροφοι ευχαριστημένοι και χωρίς προβλήματα. Ο σοφός λαός λέει, “οι σωστοί λογαριασμοί κάνουν τους σωστούς φίλους”. Τι σημαίνει όμως αυτό για τις σχέσεις πρακτικά; Πώς μπορεί ένα ζευγάρι στην αρχή της δημιουργίας της σχέσης να εκφράσει με ειλικρίνεια τα προσωπικά όρια που θα τη διασφαλίσουν και θα την ενισχύσουν ;
Ξεκινώντας λοιπόν, η έκφραση ορίων από τους συντρόφους προϋποθέτει αρχικά τη μεταξύ τους επικοινωνία και θέληση να ακούσουν ο ένας τον άλλο. Από τη στιγμή που η προϋπόθεση αυτή καλύπτεται, προχωράμε στο πώς όντως ακούγεται η οριοθέτηση σε μία σχέση. Λόγια όπως: “ θα ήθελα να προσδιορίσουμε την μεταξύ μας σχέση”, είναι μία καλή αρχή για να κάνουμε γνωστό στο σύντροφο μας, τι μπορούμε να δεχτούμε και τι δεν μπορούμε, μέσα στο πλαίσιο της σχέσης. Από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα πράγματα που πιστεύουμε ότι αφορούν και τα δύο άτομα, κρίνεται απαραίτητο να τα τονίσουμε και να συμπεριλάβουμε στη συζήτηση μας για την μετέπειτα συμπεριφορά και ανοχή μας. Στη συνέχεια, η έκφραση κάποιας σωματικής δυσφορίας καλό είναι να γίνεται ξεκάθαρη και να μην αφήνεται στον “αέρα”, ως κάτι που εννοείται. Τέτοιου είδους φράσεις είναι:
– “ δεν αισθάνομαι ακόμα έτοιμος/η με τη σωματική επαφή”,
– “ δε θα ήθελα να με αγγίζεις στον ύπνο”,
– “ δε μου αρέσει να μου πειράζουν τα μαλλιά, οπότε θα επιθυμούσα να μην το κάνεις από εδώ και πέρα”.
Επιπλέον, το γεγονός ότι υπάρχει μία αρχική επικοινωνία δε σημαίνει ότι θα παραμείνει κατά τη διάρκεια της σχέσης, οπότε καλό είναι να υπενθυμίζεται ότι μία ανοιχτή συζήτηση για τα θέματα που επηρεάζουν έστω κάποιον από τους δύο, π.χ. για πιθανές συμβουλές, για μελλοντικά σχέδια και προσδοκίες, βρίσκεται πάντα στο τραπέζι και θα διευκολύνει την επίλυση τόσο ατομικών όσο και προβλημάτων που αφορούν το ζεύγος σαν ζεύγος.
Στη συνέχεια, η οριοθέτηση του προσωπικού χώρου και χρόνου είναι ύψιστης σημασίας, καθώς επιτρέπει στους συντρόφους να επιμεληθούν τις δικές τους προσωπικές ασχολίες, όπως μια δραστηριότητα με φίλους ή κάποια έξοδος μαζί τους, αλλά και οι συζητήσεις που θα περιλαμβάνονται σε αυτές τις συναντήσεις. Αντίθετα, αν υπάρχει έλλειψη χρόνου, να φροντίζεται να διαμορφώνεται κάποιος ποιοτικός χρόνος για τη ενίσχυση της επικοινωνίας και του συναισθηματικού δεσίματος. Αναφορικά:
– “ μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί σου, αλλά είναι εξίσου σημαντικό για μένα να βρεθώ με τους φίλους μου”
– “ δε μου αρέσει όταν συζητάς με τους φίλους σου τη σεξουαλική μας ζωή”
– “θα ήθελα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, χωρίς τηλέφωνα, δουλειά και άλλους αντιπερισπασμούς”
Τέλος, η συναισθηματική οριοθέτηση κρίνεται εξίσου σπουδαία, καθώς δείχνει κατανόηση και ενσυναίσθηση στον ψυχισμό του άλλου ατόμου, που πιθανότατα χρειάζεται την παρουσία μας στην προσπάθεια αντιμετώπισης μίας αρνητικής εμπειρίας. Χαρακτηριστικά:
– “ δεν νιώθω έτοιμος/η να σου πω τι έχει συμβεί, θα ήθελα να κάνεις υπομονή και να με περιμένεις μέχρι να αισθανθώ σίγουρος/η να σου μιλήσω”