Μητέρα: Ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους της ζωής

Γράφει η Παρασκευή Ξεσφίγγη, Κοινωνιολόγος 

Μητέρα.Ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους της ζωής, αυτός που την χαρίζει ξανά και φροντίζει να την συνεχίσει. Κάποιες γυναίκες τον επιλέγουν και ανυπομονούν να τον ζήσουν, κάποιες προσπαθούν πολύ για να τον αποκτήσουν, κάποιες ίσως δεν τα έχουν καταφέρει ακόμα και κάποιες άλλες τον έχασαν μετά από μεγάλο πόνο.

Είναι μια επιλογή που κάνει η γυναίκα όταν θέλει να νιώσει αυτόν τον δεσμό που την επαναπροσδιορίζει ως οντότητα και της χαρίζει πρωτόγνωρα συναισθήματα. Η μητρότητα θα μπορούσε να είναι συνώνυμο της αγάπης, της φροντίδας, της θαλπωρής, της στήριξης. Τίποτα δεν είναι ίδιο όταν ξεκινάς να την βιώνεις και πολλά συναισθήματα περιλαμβάνονται σε αυτή. Μια γυναίκα που το επιθυμεί και το καταφέρνει ίσως μαζί με την ευτυχία και την αγάπη νιώσει και την ανασφάλεια, την κούραση, την ανησυχία, την ανικανότητα, την ανάγκη να ανταπεξέλθει σε αυτό που επέλεξε έτσι όπως της ‘’δίδαξε’’ η κοινωνία. Ποιος ρόλος όμως της ζωής δεν χώρεσε και αυτά τα συναισθήματα;

Ανάμεσα μας υπάρχουν γυναίκες που βιώνουν την θλίψη, την ανυπομονησία και την ελπίδα να γίνουν μητέρες και χωρίς να το γνωρίζουν θα γινόντουσαν οι καλύτεροι εκπρόσωποι αυτού του όμορφου ταξιδιού. Γιατί το θέλουν, το επέλεξαν, ξέρουν ότι αυτό θα τους συμπληρώσει. Μα υπάρχουν και οι γυναίκες που δεν έχουν νιώσει την ανάγκη να αποκτήσουν αυτόν τον τίτλο γιατί δεν τους ταιριάζει, δεν το επιθυμούν και δεν θα τον διάλεγαν ποτέ. Ποιος όμως πραγματικά πιστεύει ότι η γυναίκα γεννήθηκε μόνο για αυτό;

Υπάρχουν μητέρες που ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον πόνο, τον γνώρισαν πιο πολύ από όλους και έγιναν έναν με αυτόν. Ένιωσαν να τους στερούν και να χάνουν ότι πολυτιμότερο έχουν, την ζωή που οι ίδιες χάρισαν. Κανείς δεν έχει έρθει αντιμέτωπος μαζί του όσο εκείνες οι γυναίκες που προσπάθησαν να συμφιλιωθούν με αυτόν. Μα πόση δύναμη μπορεί να κρύβει η καρδιά μιας μητέρας;

Όταν μια γυναίκα επιλέγει και είναι έτοιμη να κάνει αυτό το όμορφο ταξίδι της ζωής όλα τα συναισθήματα που βιώνει είναι πραγματικά και οι ενοχές της πρέπει να γίνονται από όλους σεβασμός και κατανόηση. Τα δάκρυα και η απελπισία εκείνης που ακόμα προσπαθεί να γίνονται από όλους μας φροντίδα και δύναμη. Ο πόνος της μητέρας που έχασε το παιδί της να γίνεται αγάπη και στήριξη.