Γράφει η Μαργαρίτα Ντούρου, απόφοιτη Ψυχολογίας
Το “I, Tonya” (2017) διαπραγματεύεται την ταραγμένη ζωή της αθλήτριας του καλλιτεχνικού πατινάζ Tonya Harding, ξετυλίγοντας τα γεγονότα που οδήγησαν στην περιβόητη επίθεση εναντίον της συναγωνίστριάς της Nancy Kerrigan. Ενώ η ιστορία παρουσιάζεται ως μια σκοτεινή κωμωδία, η ταινία εξερευνά με αριστοτεχνικό τρόπο τις επιπτώσεις της βίας, φυσικής, συναισθηματικής και ψυχολογικής, στη ζωή και την καριέρα της Harding.
Η ενσάρκωση της Harding από την Margot Robbie ρίχνει φως στις πολλές πτυχές του χαρακτήρα της, ιδίως στην ανθεκτικότητά της απέναντι στο τραύμα. Η πρώιμη ζωή της Harding, που απεικονίζεται μέσα από αναδρομές, αποκαλύπτει έναν αδυσώπητο κύκλο κακοποίησης. Η μητέρα της, η LaVona (την οποία υποδύεται η Allison Janney), είναι μια τοξική παρουσία, η οποία βρίζει και υποτιμά συνεχώς την κόρη της με σκοπό να την ωθήσει προς την επιτυχία. Αυτή η καταχρηστική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο σκληρά λόγια αλλά και σωματική επιθετικότητα, συνέβαλε καθοριστικά στην κατανόηση της Tonya για τις σχέσεις και την αυτοεκτίμηση. Αυτή η πρώιμη έκθεση στη βία την καθιστά ευάλωτη σε παρόμοια μεταχείριση από τον ερωτικό της σύντροφο, Jeff Gillooly (Sebastian Stan), του οποίου τα βίαια ξεσπάσματα διαμορφώνουν περαιτέρω την κοσμοθεωρία της.
Η βία στο “I, Tonya” δεν εκθειάζεται, αλλά απεικονίζεται ως ένα βαθιά ριζωμένο κομμάτι της ζωής της Harding. Οι σκηνές ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ της Τόνια και του Τζεφ δείχνουν πώς η βία μπορεί να εξομαλυνθεί μέσα στις σχέσεις, παγιδεύοντας τα άτομα σε κύκλους κακοποίησης. Η ταινία δεν αποφεύγει να δείξει το τίμημα που αυτή η κακοποίηση προκαλεί στον ψυχισμό της Τόνια, τονίζοντας τις θολές γραμμές μεταξύ αγάπης και επιθετικότητας που συχνά υπάρχουν στις κακοποιητικές σχέσεις. Η ερμηνεία της Robbie αποτυπώνει τις αποχρώσεις ενός ατόμου που είναι ταυτόχρονα θύμα και κάποιος που παλεύει ενάντια στο να ορίζεται από τα τραύματά του. Αυτή η απεικόνιση θέτει ουσιώδη ερωτήματα σχετικά με τον αντίκτυπο της βίας στην προσωπική ταυτότητα και συμπεριφορά. Οι συνθήκες στη ζωή της Τόνια καταδεικνύουν πώς το περιβάλλον ενός ατόμου μπορεί να διαμορφώσει τις επιλογές του και η ταινία θέτει εμμέσως το ερώτημα αν είχε ποτέ την ευκαιρία να ξεφύγει από αυτό τον κύκλο. Στην επιδίωξη της επιτυχίας της, το τραύμα είναι ταυτόχρονα κίνητρο και φυλακή, τροφοδοτώντας το προκλητικό της πνεύμα, ενώ ταυτόχρονα την απομονώνει από τα συμβατικά συστήματα υποστήριξης.
Τελικά, το “I, Tonya” αφορά τόσο το ρόλο που παίζει η βία στη διαμόρφωση του εσωτερικού κόσμου των θυμάτων, όσο και τον ανελέητο κόσμο του καλλιτεχνικού πατινάζ. Η ταινία ζητά από τους θεατές να εξετάσουν τις πράξεις της Harding όχι μόνο στο πλαίσιο ενός σκανδάλου, αλλά ως το αποκορύφωμα μιας ζωής βουτηγμένης στον πόνο, διερευνώντας πώς οι συνθήκες ζωής ενός ατόμου μπορούν να το οδηγήσουν σε φαινομενικά ακατανόητες επιλογές. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή εξέταση της ανθεκτικότητας και των επιπτώσεων που η βία προκαλεί στην ψυχή κάποιου, κάνοντας το κοινό να αναρωτηθεί: Τι συμβαίνει όταν η επιβίωση γίνεται ο πρωταρχικός στόχος, αντί για την ευημερία;
Το “I, Tonya” δεν μας δίνει εύκολες απαντήσεις, αλλά αντίθετα παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη, ενσυναισθητική ματιά στη Harding, προκαλώντας το κοινό να δει πέρα από τους τίτλους και να δει τις μελανιές και τα σημάδια που διαμόρφωσαν την ιστορία της.